ΘΕΡΜΟΜΟΝΩΣΗ ΚΕΛΥΦΟΥΣ:  

1) Θερμόνωση δώματος-ταράτσας

2) Σύστημα εξωτερικής θερμομόνωσης των περιμετρικών τοίχων

3) Θερμομόνωση pilotis

4) Υπόγεια

5) Κατασκευές-μορφώματα του κτιρίου που εξέχουν (πχ. μαρκίζες)

6) Τοιχοποιίες που συνορεύουν με κοινόχρηστους μη θερμομονωμένους χώρους καθώς ή άλλες μη θερμαινόμενους χώρους (πχ αποθήκες ) 

ΓΕΝΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ:

α) Η θερμομόνωση είναι ορθό να τοποθετείται από την εξωτερική πλευρά του κτιριακού κελύφους. Η μάζα του κελύφους και συγκεκριμένα τα δομικά του υλικά όχι μόνο προστατεύονται από τις καιρικές συνθήκες, αυξάνοντας το χρόνο ζωής τους αλλά και το χρόνο συντήρησής τους αλλά λειτουργούν ως θερμοσυσσωρευτές συμβάλλοντας στην εξοικονόμηση ενέργειας μέσω της βιοκλιματικής λειτουργίας που συντελείται εκμεταλλευόμενοι τη θερμοχωρητικότητά τους.
β) Τα υλικά θερμομόνωσης βασίζονται στον εγκλωβισμό ακίνητου αέρα μέσα στη μάζα τους. Ο ακίνητος αέρας είναι το πλέον θερμομονωτικό στοιχείο στη φύση. Για τούτο όλα τα θερμομονωτικά υλικά έχουν μικρό βάρος.
γ) Τα θερμομονωτικά υλικά ανάλογα με τη δομική τους σύνθεση έχουν ή όχι και πρόσθετες ιδιότητες. Για παράδειγμα μπορούν να προσφέρουν ηχομόνωση ή ηχοαπορρόφηση, να είναι πυράντοχα ή έστω να μη μεταδίδουν τη φλόγα, αδιάβροχα ή υδατοπερατά μαλακά ή σκληρά ακόμη και βατά, να είναι σε μορφή φύλλων, επιχρισμάτων ή ψεκαζόμενων διογκούμενων υλικών.
δ) Για την επιλογή του θερμομονωτικού υλικού υπάρχουν αρκετές παράμετροι που πρέπει να συνυπολογίζονται και που σχετίζονται με τις ιδιότητες του κυρίως και ασφαλώς με τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε κτιρίου αλλά και της χρήσης που του γίνεται.
ε) Βασικός κανόνας για το χαρακτηρισμό ενός υλικού ως θερμομονωτικού είναι ο συντελεστής θερμικής αγωγιμότητας που αυτό έχει και που προσδιορίζεται από το χρόνο που μεσολαβεί ώστε διαφορά ενός βαθμού Κελσίου να διαπεράσει πάχος υλικού ενός μέτρου.